KLUB KULTURY POLSKIEJ „POLONEZ” ZPŁ
Zaprasza na XXI Międzynarodowy konkurs polskiej i łotewskiej piosenki estradowej ZAKR-2017, który odbędzie się 8 kwietnia 2017r. o godz. 14.00 ; 9 kwietnia 2017 r. o godz. 12.00 w Polskiej szkole im. I. Kozakiewicz przy ul. Nicgales 15, w Rydze.
Serdecznie zapraszam Y !
Dni Filmów Grupy Krajów Wyszehradzkich
Ambasada RP na Łotwie, w ramach przewodnictwa Polski w Grupie Wyszehradzkiej (V4), we współpracy z Ambasadami Węgier, Słowacji i Czech zaprasza na Dni Filmów Krajów Grupy Wyszehradzkich. Festiwal potrwa od 21 do 23 listopada. Łotewscy pasjonaci kina mają szansę zapoznać się z ciekawą ofertą filmów z czterech państw regionu. Pokazy odbędą się w kinie Splendid Palace (Elizabetes 61).
Dni Filmów Grupy Wyszehradzkiej to nie tylko atrakcyjna forma upowszechnienia współczesnego kina Europy Środkowej, ale też promocja samej Grupy Wyszehradzkiej. Produkcje wybrane do przeglądu są różnorodne i przybliżają widzom wiele aspektów życia społecznego i kulturalnego krajów Grupy Wyszehradzkiej.
Festiwal 21 listopada o godz. 18.00 rozpocznie film Łukasza Palkowskiego „Bogowie”.
Jest to niezwykła opowieść o buntowniku, który rzucił wyzwanie naturze, władzy i własnym ograniczeniom. To film o pierwszym udanym polskim przeszczepie serca dokonanym przez prof. Zbigniewa Religę w Zabrzu. Dramat nieudanych operacji, walka o każde uderzenie serca, wielkie ambicje i bolesne porażki, samotność geniusza, który stanął sam przeciwko swoim mentorom i rozpoczął rewolucję w polskiej medycynie. Jaką cenę musiał zapłacić za sukces?
W rolę prof. Religi wcielił się rewelacyjny Tomasz Kot, a partneruje mu plejada najlepszych aktorów, m.in. Jan Englert, Kinga Preis, Zbigniew Zamachowski czy Piotr Głowacki.
Filmy wyświetlane są w oryginale, z napisami angielskimi i tłumaczeniem na język łotewski. Wstęp bezpłatny.
31 pazdziernika br. nie stało Edwarda Fiskowicza.
Pan Edward Fiskowicz to Polak, który należy do wielce zasłużonych działaczy Związku Polaków na Łotwie. Reprezentował pokolenie, które wychowywało się jeszcze w okresie przedwojennym. Jest to pokolenie bohaterów, ludzi, którzy wierni polskości byli. Dla Polski często oddawali życie i dla niej ponosili wiele ofiar. Pan Edward pozostał zawsze Polakiem, pomimo trudnych dla niego chwil. Oddał polskim organizacjom wiele lat swojego życia. Do dziś propaguje polską kulturę poprzez muzykę, śpiew, poezję.
Urodził się pan Edward 1 maja 1923 roku w Rezekne i nie zważając na swój czcigodny wiek, jest dotychczas bardzo aktywnym działaczem w sferze kultury.
Pan Edward pochodzi z polskiej rodziny, ale urodził się na Łotwie. Pradziadek- Józef jest z Krakowa, a prababcia Helena z Wilna. Przyjechali na Łotwę w 1917/18 roku na zaproszenie Łotwy do pomocy w pracy. Tutaj pobrali się i mieli syna Józefa – który miał sześcioro dzieci – trzech synów: Jana (dekabrystę), Leona (oficera wojskowego, który w 1920 roku w wojsku Rydza Śmigłego pomagał oswobodzić Łatgalię – polskie Inflanty), i Edwarda – ojca pana Edwarda. Oraz trzy córki – Marię, Walerię i Wiktorię. Babcia również była Polką urodzoną w Rezekne. A matka, Aleksandra Fiskowicz, była Rosjanką.
Pana Edward ukończył szkołę polską oraz Polskie Gimnazjum w Rezekne. Całe życie poświęcił działaniom w sferze kultury. Już za czasów gimnazjalnych brał aktywny udział we wszystkich imprezach kulturalnych. Sam zbudował teatrzyk kukiełkowy w gimnazjum. Grał w teatrze, śpiewał w chórze, brał udział w sportowych kółkach lekkoatletycznych oraz był organizatorem zespołu piłki nożnej POŁ – Polskie Orlęta Łotwy.
Kiedy rozpoczęła się II Wojna Światowa – szkoły i gimnazjum zostały zamknięte. Część starszych studentów dostali się na ochotnika do Polski. Pan Edward został w Rezekne i po prośbie członka AK – Henryka Surdeko, który pracował w organizacjach podziemnych – zebrał „Triumwirat” – Edek, Józek, Michał. Mieli zadanie otrzymywać i rozdawać tylko swoim rodakom ulotki AK z informacją o toku walki. Cały czas wojenny Pan Edward pracował razem z ojcem – stolarzem. Wstąpił do zespołu tanecznego i łotewskiego kwartetu i dbał aby na każdym występie była piosenka albo muzyka polska. Kiedy polskie wojsko przechodziło granice Łotwy uciekając od faszystów – rodzina Fiskowicz pomagała oficerom wojska polskiego – chowali i ratowali przed obozem w Liłaste. Jednego oficera polskiego – Józefa Szczęznego przechowali u siebie w domu aż do końca wojny. Na Łotwie Pan Józef ożenił się z absolwentką gimnazjum polskiego i Pan Edward ma kontakt z tą rodziną do dziś. A w 2009 roku córka Pana Józefa przyjeżdżała do Rygi na konkurs Piosenki Polskiej.
W 1943 r. Pan Edward trafił do 20. Batalionu Policji Łotwy, gdzie zebrało się mnóstwo Polaków, to była rota dla pracy. A w 1945 r. został wywieziony na Syberię w „Wostok-Łag”, gdzie zorganizował „Simfo-dżaz” – orkiestrę z najlepszych muzykantów ze wszystkich obozów. Do Rezekne wrócił w 1947 r. Po powrocie Pan Edward poszedł na studia do Łatgalskiego Państwowego teatru dramatycznego w Rezekne – jako aktor i śpiewak. Tam zapoznał się ze swoją żoną – Panią Walerią. W 1951 r. obawiając się kolejnego wywozu na Syberię uciekli do Rygi, gdzie i pozostali.
W Rydze Pan Edward pracował w ministerstwie budowlanym – w akademiku dla pracowników budownictwa jako wychowawca. Razem z żoną zajmowali się kulturą i wychowaniem młodzieży – organizowali kółka taneczne, wokalne, plastyczne, recytatorskie – za co mają wiele odznaczeń i medali. Razem uczestniczyli w „Świętach Pieśni i Tańca”.
Po ukończeniu Konserwatorium Łotewskiego Pan Edward pracował w Domach kultury, jako muzykant, dyrygent chóru oraz kierownik artystyczny. A po postanowieniu Centralnego Komitetu Związku Zawodowych, że w każdym Domie Kultury, czy klubie muszą być organizowane kółka zainteresowań – Wanda Pukie i Bolesław Gołubiec w 1978 r. założyli Klub Przyjaźni Polsko-Radzieckiej „Polonez”, aktywnym działaczem którego do dziś jest Pan Edward Fiskowicz.
Propaganda, promocja kultury polskiej była sprawą całego życia Pana Edwarda. Był organizatorem imprez Literacko-muzycznych, Międzynarodowego konkursu Piosenki Polskiej, mnóstwa występów na placówkach Oddziałów ZPŁ, w Polsce, w Estonii i na Litwie. Organizował wyjazdy do Koszalina na Festiwal oraz w Góry Mokre na Festiwal poezji M.Konopnickiej. Otrzymał złotą nagrodę stowarzyszenia im.Marii Konopnickiej za nałożenie muzyki na wiersze Konopnickiej. Jest odznaczony srebrną odznaką Orła Polskiego prezydentem Rzeczypospolitej Polskiej, Lechem Kaczyńskim (2009). Od Ministra Kultury Polskiej pan Edward ma odznakę „Zasłużony Dla Kultury Polskiej”. Od Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych wyróżnienie „Pro Memoria” dla uczestników pracy podziemnej. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej.
Szanowni Państwo!
W poniedziałek 31 października 2016 roku w wieku 93 lat zmarł Edward Fiskowicz,
były prezes Klubu Kultury Polskiej „Polonez”, zasłużony dla kultury polskiej,
członek Związku Polaków na Łotwie, wybitny działacz polonijny.
Cześć Jego pamięci!
Pogrzeb odbędzie się w sobotę 5 listopada 2016 r. o godz.13:30
na Nowym Cmentarzu w Bołderai (Jaunie Bołderąjas kapi). Ksiądz Marcin Woźniak. Spotkanie przy głównej bramie cmentarza.
Dojazd do cmentarza autobusem nr.36 z Pardaugawy.
KLUB KULTURY POLSKIEJ
ZWIĄZKU POLAKÓW NA ŁOTWIE
„POLONEZ”
Serdecznie zaprasza wszystkich członków Klubu Kultury „Polonez” na zebranie , które odbędzie się 27.02.2016. o godz. 12.00 w siedzibie NVO-NAMS (w byłej szkole przy ul. Laimdotas 42 na rogu ul. Laimdotas i ul.Ieriķu), w Polskim pokóju, Nr.204 , na II piętrze.
Porządek dnia.
1.Informacja o działalności klubu za 2015 r.
2.Planowanie imprez na rok 2016
3.Kwestie organizacyjne KKP”Polonez”
4.Wybory delegatów na Kongres ZPŁ
5.Rozmaite pytania
Po zebraniu o godz.14.00 koncert i uroczyste otwarcie wystawy I.Kozakiewicz
Zarząd KKP „Polonez”
W związku z 70. rocznicą zakończenia II wojny światowej został opracowany wielojęzyczny portal internetowy „Polska i Polacy w II wojnie światowej”.
Portal został dziś
uruchomiony na stronie MSZ www.ww2.pl w siedmiu wersjach językowych: angielskiej, francuskiej, hiszpańskiej, niderlandzkiej, niemieckiej, rosyjskiej, włoskiej oraz w wersji polskiej. Portal przedstawia w formie 24. odsłon (podstron) wkład Polski i Polaków w zwycięstwo aliantów w II wojnie światowej przy pomocy łatwych w odbiorze tekstów/tematów i odpowiednio dobranych, sugestywnych obrazów ikonograficznych. Łatwa nawigacja oraz dobra rozdzielczość zdjęć powinny być dodatkowym walorem tego portalu.
http://www.institut-polonicus.eu
INFORMACJA PRASOWA
Europejski Instytut Kultury i Mediow Polonicus VoG
Post: Sigmundstr.8, 52070 Aachen
Fon +49 172 210 55 97
E-mail: lewicki@polonicus.info
Jury nagrody Polonicus przyznało tegoroczne nagrody Polonicus 2015 w następujących kategoriach:
W kategorii „Dialog polsko-europejski” nagroda przyznana została prof. Gesine Schwan za wieloletnie czynne działanie na rzecz wzmacniania stosunków polsko-niemieckich i propagowania polskiej kultury w Europie. Prof. Gesine Schwann była rektorem Europejskiego Uniwersytetu Viadrina we Frankfurcie nad Odrą oraz pełnomocnikiem rządu Republiki Federalnej Niemiec do spraw stosunków z Polską.
W kategorii „Kultura” nagrodzony zostanie prof. Jan Miodek za popularyzowanie wiedzy o języku polskim wśród Polaków i Polonii za granicą. Prof. Jan Miodek jest polskim językoznawcą, profesorem i dyrektorem Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego, członkiem Komitetu Językoznawstwa Polskiej Akademii Nauk i Rady Języka Polskiego. Współprowadzi program „Słownik polsko@polski“ w TVP Polonia.
W kategorii „Organizacja życia polonijnego” Polonicusa 2015 odbierze rektor Polskiej Misji Katolickiej w Niemczech ks. prałat Stanisław Budyń za czynne wspieranie organizacji i życia polonijnego w Niemczech. Polska Misja Katolicka w Niemczech to obecnie 117 księży posługujących i 11 sióstr zakonnych zajmujących się katechizacją i polonijnym duszpasterstwem poprzez sprawowanie sakramentów i mszy świętych, a także prowadzenie wielu polonijnych katolickich wspólnot.
Honorową Nagrodę „Polonicus” otrzyma TVP Polonia za całokształt pracy na rzecz Polonii w Europie i na całym świecie. TVP Polonia rozpoczęła regularną emisję w roku 1993. Od tego czasu stacja transmituje programy popularno-naukowe, informacyjne, a także popularyzuje polską kulturę i język. Prekursorem idei TVP Polonia jest nagrodzona Polonicusem w 2014 Senator RP Barbara Borys-Damięcka.
Uroczysta Gala Polonii 2015 połączona z wręczeniem statuetek Polonicus odbędzie się 2 maja 2015 roku w Sali Koronacyjnej Karola Wielkiego historycznego ratusza w Akwizgranie. Patronat nad nagrodą Polonicus objął marszalek Senatu RP Bogdan Borusewicz.
Aachen, dnia 28. lutego 2015
POLONICUS najwyższe wyróżnienie europejskiej Polonii, hołdujące dialogowi, ruchowi jednoczenia i promocji Polaków w Europie i na świecie. Inauguracja nagrody POLONICUS nastąpiła w Dniu Polonii 2 maja 2009 podczas festynu na styku trzech granic Belgii, Holandii i Niemiec, zwanym Dreilaendereck, w pobliżu Akwizgranu. Od roku 2010 nagroda wręczana jest na corocznej uroczystej Gali Polonii organizowanej z okazji Europejskiego Dnia Polonii w Sali Koronacyjnej ratusza w Akwizgranie. Inicjatorem nagrody jest przewodniczący Jury Wiesław Lewicki, wieloletni działacz polonijny w Niemczech i prezydent Europejskiego Instytutu kultury i Mediów Polonicus VoG.
Maksyma nagrody POLONICUS jest odzwierciedleniem starej prawdy powinniśmy się wzajemnie szanować, a wtedy i inni nas szanować będą. Polonicus skierowany jest do osób budujących własną pozycję społeczną i materialną, z jednoczesnym pogłębianiem narodowych akcentów. Wyróżnia propagatorów krzewienia polskich wartości oraz ich promocji w Europie. Nagrodą tą Polonia odznacza tych, którzy są dla niej ważni ze względu na twórczość, działalność na rzecz jej jednoczenia oraz działania na rzecz europejskiej integracji i budowania pozytywnego obrazu Polaków na świecie.
Nagroda POLONICUS przyznawana jest w 4 kategoriach: kultura, organizacja życia polonijnego,dialog polsko – niemiecki oraz Honorowa Nagroda POLONICUS za całokształt osiągnięć.
Dotychczasowymi lauretami POLONICUSA byli między innymi Krystyna Janda, Andrzej Wajda, aktor Steffen Moeller senator Barbara Borys-Damięcka, europosłanka Róża Thun, prof. Wladyslaw Bartoszewski, prof. Władysław Miodunka,prof Norman Davies, Jerzy Buzek, Karl Dedecius, prof. Piotr Maloszewski Chrzescijańskie Centrum w Niemczech, arcbp. Ks prof Alfons Nossol , min. Cornelia Pieper MdB, min. Angelika Schwall-Dueren Landtag NRW, Basil Kerski - dyr. Muzeum Solidarnosci, prof. Zofia Wisłocka - dyrygent z Brukseli, Andżelika Borys z Białorusi, Włodzimierz Pisarek z Związku Polaków wNiemczecj Rodło, Paulina Lemke ZPwN „Zgoda” , Olaf Mueller z zarządu Stadt Aachen.
Nagrodą „Polonicus” jest statuetka wg pomysłu Wiesława Lewickiego zrealizowana przez polskiego architekta z Duesseldorfu Stanisława Szroborza wykonana z brązu wraz z pamiątkowym dyplomem. Patronat nad nagrodą POLONICUS sprawuje Marszałek Senatu RP Bogdan Borusewicz.Nagrodę przyznaje europejska Polonia poprzez struktury Jury Nagrody Polonicus składające się z Przewodniczącego, Senatora RP, członka Sekretariatu EUWP oraz przedstawicieli polonijnych organizacji zrzeszonych w EUWP (Europejskiej Unii Wspólnot Polonijnych). Przewodniczący Nagrody POLONICUS może powołać doradców Jury spośród organizacji polonijnych w Europie oraz europejskich urzędów i instytucji. Gremium doradcze jury jest pięcioosobowe. Jury przyznaje nagrody po jednej w każdej kategorii oraz posiada prawo do rezygnacji z przyznania nagrody w jednej lub w kilku kategoriach, a także przyznania wyróżnienia honorowego poza wymienionymi kategoriami. Kandydatami mogą być osoby zamieszkałe lub działające na terenie Unii Europejskiej, posiadające obywatelstwo jednego z państw Unii Europejskiej. Propozycje kandydatów kierowane są do jury w terminie do końca roku. Nazwiska laureatów nagrody Polonicus ogłaszane są pod koniec lutego każdego roku.
„Nie jest łatwo ułożyć sobie życie na nowo i jednocześnie być twórczym z dala od ojczyzny. Wielu z nas wytrwale zdobywało swoją pozycję społeczną i materialną, nie zaniedbując jednocześnie korzeni kulturowych. Polonia potrafiła swoją uczciwą pracą i europejskim uniwersalizmem zaimponować otoczeniu w nowej ojczyźnie. Charakterystyczne jest właśnie to, że łatwo potrafimy się integrować wzbogacając jednocześnie nasze nowe środowisko, nadając szeroko pojętej kulturze europejskiej nasze własne indywidualne i narodowe akcenty…” - Wiesław Lewicki – pomysłodawca i organizator nagrody POLONICUS.
Europäisches Institut Kultur & Medien POLONICUS VOG
B-4731 Eynatten, Berlotter Kirchweg 22
tel.: 0032 87 852735
email: institut@polonicus.info
www.institut-polonicus.eu
Wcześniej odwołane spotkanie przy grylu odbędzie się w Engure od 18 do 24 sierpnia b.r. Informacja pod numerem: 27431186 (KsiądzKrzysztof)
Wiśniewski
1 sierpnia – w 70 rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego – o godz. 18:35 Program 1 Telewizji Łotewskiej po raz pierwszy wyemituje film dokumentalny „Kwiaty dla przegranych: wspominając Powstanie Warszawskie”.
Autorami filmu są Atis Klimovičs oraz Pāvels Širovs, operator Andris Priedītis oraz reżyser Valdis Zeļonka. W tytule filmu wykorzystano obraz wątek z poezji łotewskiego poety Pēterisa Brūversa uwypuklający niejednoznaczne oceny Powstania.
1 sierpnia mija 70 lat, od kiedy w okupowanej przez Niemców Warszawie, do której zbliżała się Armia Czerwona, doszło do zorganizowanego przez Armię Krajową powstania przeciwko dysponującym ogromną przewagą militarną i liczebną nazistom.
W filmie o tych wydarzeniach, które zakończyły się ogromną klęską, łotewskiej ekipie telewizyjnej opowiada pięciu uczestników powstania – Halina Jędrzejewska, Eugeniusz Tyrajski, Edmund Baranowski, Wojciech Barański oraz Zbigniew Galperyn. Wtedy, w 1944 r. byli jeszcze nastolatkami, jednak bardzo aktywnie zaangażowali się w walkę, z której udało im się wyjść cało. W filmie wykorzystano również materiały archiwalne.
Od 1989 r. i upadku reżimu komunistycznego, w Polsce co roku organizowane są oficjalne państwowe obchody, w celu upamiętnienia tego trwającego dwa miesiące Powstania. Omawiając znaczenie Powstania Warszawskiego dla historii Polski i Europy Środkowo-Wschodniej, ambasador RP na Łotwie Jerzy Marek Nowakowski powiedział:
„Powstanie Warszawskie z sierpnia 1944 r. jest istotną częścią polskiej mitologii narodowej. Wybuchło w geście oporu przeciwko hitlerowskim Niemcom. Politycznie jednak było skierowane przeciwko Związkowi Sowieckiemu.
Dlatego właśnie zajmuje tak ważne miejsce w polskiej historii. Polacy chcieli przywitać wojska sowieckie jako gospodarze wyzwolonej stolicy. Chcieli jednocześnie zemsty na okupancie niemieckim i powiedzenia twardego „nie” pomysłom na sowietyzację Polski. Armia Czerwona z drugiego brzegu Wisły przez dwa miesiące przyglądała się ginącej stolicy. Obok pamięci polskich oficerów w Katyniu, mit Powstania Warszawskiego ocalił ducha oporu przeciwko Komunizmowi. Cena powstania była straszna. Warszawa została w 80 % zniszczona. Zginęło 200 tys. ludzi. W Polsce wciąż toczy się dyskusja o to czy warto było te cenę zapłacić. Powstanie Warszawskie żyje w rozmowach w polskich domach i w debacie publicznej.”
Powstanie filmu wsparła Ambasada RP na Łotwie, MSZ RŁ, Muzeum Powstania Warszawskiego, Filmoteka Narodowa, Związek Powstańców Warszawskich, a także polskie firmy na Łotwie – SIA „Dūmvadu serviss” oraz SIA „Brenntag Latvia”.